Murawy ciepłolubne, zwane również murawami kserotermicznymi, to specyficzne zbiorowiska roślinne charakteryzujące się wysoką temperaturą i nasłonecznieniem oraz ubogą w wodę i składniki odżywcze glebą. Te ekosystemy są zwykle zlokalizowane na terenach o umiarkowanym lub ciepłym klimacie, często na stokach wzgórz, w kotlinach lub na zboczach.

Charakterystycznymi cechami muraw ciepłolubnych są obecność gatunków roślin odpornych na suszę i wysoką temperaturę, takich jak kostrzewa sina (Koeleria glauca), macierzanka zwyczajna (Thymus vulgaris), czy dziewięćsił bezłodygowy (Carlina acaulis). Są to zbiorowiska o dużym bogactwie gatunkowym, stanowiące siedlisko dla wielu gatunków roślin endemicznych i rzadkich, a także dla owadów, ptaków i innych zwierząt.

Murawy ciepłolubne pełnią ważną rolę ekologiczną, zapewniając siedlisko dla wielu gatunków flory i fauny, w tym zagrożonych i chronionych gatunków roślin. Ponadto, ze względu na swoją charakterystykę, mogą przyczyniać się do retencji wody, oczyszczania powietrza oraz magazynowania węgla. Są również istotnym elementem krajobrazu, stanowiąc cenny zasób przyrodniczy i estetyczny oraz atrakcję turystyczną dla miłośników przyrody.