Wśród gatunków pod ochroną, które wykorzystują pola rolnicze jako miejsce lęgowe, można wymienić kilka charakterystycznych przykładów. Jednym z nich jest błotniak stawowy (Vanellus vanellus), ptak z rodziny siewkowatych, który gniazduje na otwartych terenach, w tym na polach uprawnych. Błotniak stawowy preferuje wilgotne łąki i pola, gdzie wyszukuje pożywienie, takie jak owady, larwy i dżdżownice.

Kolejnym gatunkiem jest sieweczka złota (Pluvialis apricaria), ptak z rodziny sieweczkowatych, który również wykorzystuje pola rolnicze jako miejsce lęgowe. Sieweczka złota jest charakterystycznym ptakiem wiosennym, który gniazduje na otwartych terenach, w tym na pólach uprawnych. Jej jajeczka są doskonale maskowane wśród suchych roślinności, co utrudnia ich wykrycie przez drapieżniki.

Trzecim przykładem może być czajka (Gallinago gallinago), ptak z rodziny bekasowatych, który również może wykorzystywać pola rolnicze jako miejsce lęgowe. Czajka gnieździ się w trawiastych terenach, w tym na łąkach i mokradłach, gdzie wyszukuje pożywienie, takie jak owady, mięczaki i larwy. Jej umaszczenie umożliwia skuteczne maskowanie się wśród roślinności, co zapewnia ochronę przed drapieżnikami.

Wszystkie te gatunki są objęte ochroną prawną i wymagają odpowiedniego zarządzania środowiskiem, w tym ochrony ich miejsc lęgowych na polach rolniczych. Działania takie mogą obejmować stosowanie praktyk agrotechnicznych przyjaznych dla środowiska, ochronę obszarów podmokłych oraz prowadzenie działań edukacyjnych wśród rolników i społeczności lokalnych mających na celu zachowanie różnorodności biologicznej na terenach rolniczych.